Achter deze ‘Bommeliaanse’ titel gaat inderdaad precies de verloren, exotische wereld schuil, die de titel belooft: die van de adel, waarin een heer van stand, kon rentenieren van het familiefortuin, geen idee had wat het betekende om te werken voor de kost en toch een welgevuld leven had met het beheren van de leegte. Op een prachtige manier opgeroepen en tot leven gewekt door Ursul de Geer.

 

Puttend uit een oude doos vol familiedocumenten reconstrueert Ursul de Geer met meesterhand het leven van zijn vader en roept daarmee zonder valse nostalgie de fascinerende wereld van zijn adellijke familie op.

 

Ursul de Geer staat met een been in de voorbije wereld van zijn adellijke familie en met zijn andere been ferm in de moderne tijd. Hij is sterk als hij de voorbije wereld van de adel oproept, maar hij is op zijn sterkst als hij met anekdotes over of reflecties op zijn eigen leven een betrokken, maar prettig ironische brug vormt tussen twee werelden die meer met elkaar te maken hebben dan het lijkt.

 

Een heerlijke voorstelling van een meesterverteller.